Jestem psychologiem, psychoterapeutką dzieci i młodzieży, doktorem nauk społecznych w dziedzinie psychologii.
W 2009 roku ukończyłam studia magisterskie ze specjalnością Terapia rodzin i małżeństw na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 2015 roku obroniłam pracę doktorską na tym samym Wydziale. Przez 7 lat uczyłam studentów psychologii, najpierw jako doktorantka na UW, a później jako adiunkt w Instytucie Psychologii APS. Dzielenie się swoją wiedzą oraz wspólne poszukiwanie odpowiedzi na ważne pytania, dawało mi dużo radości i satysfakcji. W pracy naukowej zajmowałam się przekazami międzypokoleniowymi w rodzinie oraz refleksyjnością jako czynnikiem osłabiającym siłę tych przekazów. W badaniach, które prowadziłam, wykazałam, że niezależnie od tego, jak trudna jest nasza przeszłość, mamy wpływ na swój dobrostan, stosunek do samego siebie i na relacje, jakie tworzymy z innymi ludźmi.
Jako psycholog-praktyk pracowałam w hospicjum domowym, w powiatowym centrum pomocy rodzinie, w przedszkolu terapeutycznym i integracyjnym, a także w prywatnym ośrodku terapeutycznym. W miejscach tych wspierałam osoby terminalnie chore, rodziny zastępcze, dzieci ze specjalnymi potrzebami i ich rodziców. Prowadziłam konsultacje dla rodziców i wychowawców, grupy wsparcia, warsztaty oraz psychoterapię dzieci i młodzieży. Odbyłam staż kliniczny na Oddziale Dziennym dla Dzieci Mazowieckiego Centrum Neuropsychiatrii oraz staże podczas półkolonii dla dzieci i młodzieży w Ośrodku Regeneracja w Warszawie.
Ukończyłam Szkołę Psychoterapii Dzieci i Młodzieży przy Ośrodku Regeneracja i Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie oraz liczne szkolenia dotyczące pracy z pacjentami z wieku rozwojowym, w tym diagnozy i terapii dzieci ze spektrum autyzmu. Mam doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą doświadczającymi lęku, zaburzeń nastroju, trudności z zachowaniem, zaburzeń więzi, a także z różnego rodzaju trudnościami neurorozwojowymi. Moją pracę poddaję stałej superwizji.
W myśleniu o dziecku i jego rodzinie bliskie jest mi podejście systemowe oraz psychodynamiczne, szczególnie odnoszące się do teorii przywiązania Johna Bowlby’ego. Oznacza to, że podstawę mojej pracy z dzieckiem i nastolatkiem stanowi zbudowanie z nim dobrej i bezpiecznej relacji – takiej, w której czuje się on szanowany i rozumiany. Zabawę i ekspresję twórczą, jaką podejmuje osoba, z którą pracuję, rozumiem jako przejaw jej wewnętrznego świata – potrzeb i uczuć, jakie przeżywa. Moim rozumieniem tego świata dzielę się zarówno z dzieckiem, jak i z jego rodzicami, z którymi podczas regularnych spotkań wspólnie szukamy jak najlepszych sposobów wspierania młodego człowieka.
Prywatnie jestem żoną i mamą trójki dzieci w wieku szkolnym. W wolnym czasie lubię czytać, pisać, malować, spacerować i tańczyć.